نگرشی در بداء

نویسنده: رضا میناکارده، 8 صفحه، سال 1392

چکیده

همانا موضوع «بداء» از جمله مباحثی است که در سه علم فلسفه کلام و اصول فقه کربرد دارد که در حوزه کلام به دنبال طرح مباحث مربوط به علم و اراده ی الهی مطرح می گردد. که به معنای ظهور اراده خداوند است و بر خلاف باور برخی که آنرا ابتکار شیعیان یا امامان معصوم می دانند ریشه قرآنی دارد، منشاء وقوع «بداء» علم ذاتی و غیر قابل تغییر خداوند است و تنها در حوادث زمانی مشروط واقع می شود. «بداء» هر چند که با دلائل عقلی و نقلی قابل اثبات است ولی اعتقاد به آن مختص به امامیه است و معتزله و اشاعره آن را مورد انکار قرار داده اند. اگر چه نزاع هایی که در منابع اهل سنت بر سر مسئله «بداء» جریان دارد، لفظی است و حقیقت «بداء» نزد آنها پذیرفتنی است چرا که بداء با علم و اراده الهی هیچگونه منافاتی ندارد و هرگز مستلزم جهل و پشیمانی در ذات خداوند نیست. حتی بسیاری معتقدند که رابطه ی نزدیگی بین بداء و نسخ وجود دارد جز آنکه نسخ در امور تشریعی و بداء در امور تکوینی جاری می شود در قرآن کریم و روایات اهل بیت ع زمان وقوع بداء را شب قدر دانسته اند و عوامل زیادی را برای تحقق آن بیان کرده اند. «بداء» ممکن است در زمان ظهور حضرت مهدی عج و برخی نشانه های آن اتفاق بیفتد؛ اما اصل ظهور از مسائلی است که هرگز بداء در آن رخ نخواهد داد. همانا اعتقاد به بداء فوائد زیادی در حوزه اعتقادی و عملی به دنبال دارد.

دریافت فایل: نگرشی در بداء